คุณหนูรองตระกูลเสิ่น

Attribute:

นักเขียน : เสี่ยวฟาง / สำนักพิมพ์ : เสี่ยวฟาง

ราคา

Share

“เจ้าเป็นสตรีตัวเล็กถึงเพียงนี้ จักสามารถช่วยอะไรพวกข้าได้” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อเสิ่นชิงหลีได้ยินเช่นนั้น ก็รีบพูดออกไปทันทีว่า

“ถึงข้าจะตัวเล็กเอวบางร่างน้อย หน้าตาสะสวยผิวพรรณเปล่งปลั่ง แต่ข้าก็หาไร้ความสามารถไม่ ท่านเคยได้ยินเรื่องราชสีห์กับหนูหรือไม่เจ้าคะท่านแม่ทัพ ราชสีห์ถึงแม้จะตัวใหญ่น่าเกรงขาม แต่ก็ต้องมีสักครั้งที่มันพลาดโดนกับดักของพรานป่า แต่ถ้าวันนั้นหนูตัวน้อยที่มันคิดว่าไร้เรี่ยวแรงและพิษสง ไม่เข้ามาช่วยกัดเชือกที่มัดมันไว้มันก็คงต้องตายไปแล้ว เพราะฉะนั้นท่านอย่ามองมันที่เห็นว่ามันตัวเล็ก จงมองที่ความตั้งใจและหัวใจที่สู้ของมันสิเจ้าคะ ท่านแม่ทัพหลง” เสิ่นชิงหลีอธิบายร่ายยาวแบบไม่หยุดหายใจ จึงทำให้แม่ทัพหนุ่มและคนอื่นๆที่ฟังอยู่นั้น ถึงกับอึ้งพูดอันใดไม่ออก ก็จริงอย่างที่นางพูดทุกประการ และเขาก็เข้าใจในจุดประสงค์ที่นางกล่าว แต่เขาไม่เข้าใจที่นางชมตัวเองว่า นางเอวบางร่างน้อยหน้าตาสะสวยผิวพรรณเปล่งปลั่งนี่สิ มีสตรีที่ใดกันเขากล่าวชมตัวเองเช่นนี้ ถึงแม้มันจะจริงก็เถอะ แต่นางช่าง …ช่าง….เฮ้อ!ช่างมันเถอะ

“ข้าเห็นด้วยกับนาง เผื่อบางทีนางอาจจะช่วยเราได้ “องค์ชายหยางเฟยหลงเอ่ยขึ้น

“ข้าก็เห็นด้วย” ไห่จินกล่าวเสริม

“ถ้าเช่นนั้นก็เอาสารลับนั่นให้นางดูก็แล้วกันซื่อหยาง” องค์ชายเอ่ยบอกซื่อหยางสหายของเขา

“อืม..ก็ได้” เสิ่นซื่อหยางตอบสั้นๆ นั่นก็ทำให้เสิ่นชิงหลีดีใจสุดๆ ยิ้มไม่ยอมหุบ

“นี่คือสารลับที่เจ้าอยากรู้” ว่าแล้วพี่ชายของนางก็ยื่นสารลับฉบับหนึ่งให้นางดู เมื่อเสิ่นชิงหลีเปิดอ่านแล้ว ก็ต้องตกใจจนต้องเอ่ยออกมา

"นะ…นี่มัน” 

“ข้านึกไว้แล้วว่าเจ้าไม่สามารถช่วยอันใดพวกข้าได้ เจ้าก็อ่านไม่ออกใช่หรือไม่” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้น เสิ่นชิงหลียังคงเงียบสักครู่จึงเอ่ยถามทุกคนขึ้นอีกครั้ง

“พวกท่านได้สารลับฉบับนี้มาจากที่ใดกันเจ้าคะ”

“จากนกพิราบสื่อสารตัวหนึ่ง สายลับของเราจับมันได้ขณะมันบินข้ามฝั่งมา” พี่ชายใหญ่ของนางตอบออกไป

“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วเจ้าค่ะ”

“เรื่องอันใดรึชิงหลี” ไห่จินเอ่ยถามออกไป

“เรื่องคอขาดบาดตายเจ้าค่ะ”

“เรื่องคอขาดบาดตายเช่นนั้นหรือ?”องค์ชายหยางเฟยหลงเอ่ยขึ้น

“เพคะองค์ชาย” เมื่อเสิ่นชิงหลีพูดจบทุกคนก็กำลังคิดว่ามันเป็นอะไร แต่เสิ่นซื่อหยางได้สติจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างตกใจ

“ดะ…เดี๋ยวก่อนนะหลีเออร์ เมื่อครู่นี้เจ้าบอกว่าในสารลับบอกว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายอย่างงั้นหรือ”

“เจ้าค่ะพี่ใหญ่”

“แล้วเจ้ารู้ได้อย่างว่ามันเป็นเรื่องนี้ นอกเสียจากว่า.. เจ้าอ่านมันออก” เสิ่นซื่อหยางเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ใช่เจ้าค่ะ ข้าอ่านออกและไม่ใช่แค่อ่านออกนะเจ้าคะ ข้ายังเขียนได้อีกด้วยเจ้าค่ะ” ในสารลับฉบับนี้มันเขียนด้วยภาษาอังกฤษในแบบโลกเดิมของนาง  เนื้อหาในนี้สั้นๆ แต่เข้าใจง่าย ถ้าเป็นไปได้นางก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย

"หา!"บุรุษทั้ง4เอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ เมื่อรู้ว่านางอ่านภาษาแปลกประหลาดได้ นี่พวกเขาประเมิณนางต่ำเกินไปใช่หรือไม่ ดูเหมือนว่าสิ่งแปลกประหลาดต่างๆจะมาคู่กับนางเสมอ

“หลีเออร์ เจ้าทำให้พี่ประหลาดใจอีกครั้งแล้วนะรู้ตัวหรือไม่” เสิ่นซื่อหยางเอ่ยขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าน้องสาวของเขาจะมีความสามารถมากขนาดนี้

“แล้วในสารลับฉบับนี้มันเขียนไว้ว่าอย่างไรรึชิงหลี” องค์ชายหยางเฟยหลงเอ่ยถามด้วยความอยากรู้เป็นอย่างมาก

“ในสารลับฉบับนี้เขียนไว้ว่า สังหารฮ่องเต้ต้าหลี่ ในวันที่ 7เดือนยี่เจ้าค่ะ”

“เดือนนี้คือเดือนยี่” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้น

“วันที่ 7เป็นวันประสูติของเสด็จพ่อข้า” องค์ชายหยางเฟยหลงเอ่ยขึ้นเช่นกัน

“ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่า”  ทั้งหมดเอ่ยขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย

“พวกมันจะสังหารฮ่องเต้ในวันประสูติของพระองค์” เสิ่นซื่อหยางเอ่ย

“ใช่..นั่นก็คืออีก 10วันข้างหน้า” แม่ทัพหนุ่มเอ่ย

“แล้วพวกเราจะทำเช่นไรกันดี” ไห่จินเอ่ยขึ้น และในขณะที่บรรยากาศภายในห้องเงียบและไร้เสียงใดๆ จู่ๆ เสิ่นชิงหลีก็ได้เอ่ยขึ้น

“ข้ามีวิธี” 

“วิธีอันใด” บุรุษทั้ง4 หันหน้ามาหาเสิ่นชิงหลีและเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน แต่นางไม่ตอบในทันที หญิงสาวยืนนิ่งเพียงครู่ แล้วจึงเอ่ยออกไปสั้นๆว่า

“ฤาษีแปลงสาร”

 

 

This website uses cookies for best user experience, to find out more you can go to our Privacy Policy  and  Cookies Policy