หลังจากหน้ากากปีกผีเสื้อถูกกระชากออก Innocent game จบสิ้น ทุกความสัมพันธ์พังทลายไม่เหลือแม้แต่เศษซาก คุณไซน์หรือคุณกลีเกตน์ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนอีก เธอไม่ยอมรับความพ่ายแพ้จึงใช้เงื่อนไขที่รีรีไม่มีทางปฏิเสธได้มาขู่บังคับให้คนไร้อำนาจต้องยอมอยู่ด้วย คนมีอำนาจน้อยกว่าจำต้องยอมเพราะไร้หนทางเลือก แต่การยอมของเธอในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งที่แล้วโดยสิ้นเชิง และไม่มีอะไรเป็นเหมือนเดิมอีก คนหนึ่งหมดศรัทธาในคำว่ารัก อีกคนหนึ่งพยายามเรียกคืนทุกอย่างกลับมาเพื่อให้มีคำว่าเรา

ในเมื่อความรักไม่ได้ระบุเพศ เขาและเธอจึงเลือกที่จะปล่อยใจไปตามความรู้สึก เรียนรู้ความรักในอีกรูปแบบหนึ่งที่มีให้เห็นมากขึ้นในสังคมสมัยนี้ หากคิดจะรัก ก็จงรักอย่างไม่มีข้อแม้

ณ โรงแรมตึกสูงเสียดฟ้าชื่อว่าเรดริช มีไนต์คลับอินโน่ซ่อนอยู่ มันคือสถานบันเทิงเริงรมย์ยามค่ำคืน ผู้ที่เข้าได้จะต้องเป็นเศรษฐี มีหน้ามีตาทางสังคม เกิดมาในชนชั้นเอลีท พวกเขายอมจ่ายค่าสมัครสมาชิกราคาแพงเพื่อเป็นคลับเบอร์ แลกกับการได้ฟังเสียงร้องเพลงหวานๆของนักร้อง นักร้องคือแรงดึงดูดหลักของไนต์คลับอินโน่ พวกเธอต้องเสียงดี เล่นดนตรีเก่ง มีหน้าตาและรูปร่างน่าหลงใหล นอกจากขายเสียง ก็ยังขายร่างกายของตัวเองให้เหล่าคลับเบอร์เชยชมอีกด้วย นักร้องจะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของคลับเบอร์เพราะเหล่าคนรวยจะสวมใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าและใช้ชื่อแฝงปิดบังตัวตนไว้ ไม่ให้หน้าตาทางสังคมได้รับผลกระทบจากการมาเที่ยวหาความสุขกับเหล่านางฟ้าเสียงเพลง ฉันต้องอยู่ท่ามกลางอำนาจของเงินตรา ความลุ่มหลงในราคะจนผิดศีลธรรมจรรยา ความอิจฉาริษยาชิงดีชิงเด่น เพราะฉันก็ทำงานเป็นนักร้องของที่นี่เหมือนกัน

เพราะคำว่ารัก เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข ความอบอุ่น ความทุกข์ ความเหงา ความเศร้า ความเจ็บปวด และก็ยังมีอีกมากมาย ที่เกิดขึ้นจากคำคำนี้ เพราะคำว่ารัก ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น เพราะคำว่ารัก ที่ทำให้รู้สึกสุขใจ เพราะคำว่ารัก ที่ทำให้ความเหงามันหมดไป และก็เพราะคำว่ารัก ที่ทำให้ใจเรามีกัน

วาโย เชฟฝีมือเยี่ยม ได้สูญเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับ จึงกลายเป็นคนเก็บตัวเงียบ อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมๆ ไม่ยอมออกไปพบเจอใคร จนวันหนึ่ง วาเลน (น้องสาวของวาโย) พาเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์ เข้ามาหาที่บ้าน เพื่อรักษาสภาพจิตใจที่พังไม่เหลือชิ้นดี ให้กลับมาเป็นปกติได้อีกครั้ง แล้วความเงียบสงบของวาโย ก็ได้มลายหายไป นับตั้งแต่วันที่ หมอไวท์ ก้าวเท้าเข้าบ้านมา หมอไวท์จะรักษาวาโยยังไง แล้วความรักของทั้งคู่ จะเริ่มต้นขึ้นตอนไหน มาร่วมลุ้นไปด้วยกันนะคะ

ฉันเกลียดการตกหลุมรัก ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าการที่เราตกหลุมรักใครสักคน เราจะล่องลอยอยู่ในภวังค์ที่มีแต่เขาอยู่เต็มไปหมด จะออกก็ออกไม่ได้ เพียงแค่เขาเฉียดเข้ามาใกล้ในระยะที่มองเห็นได้ สายตาก็มักจะหันไปเห็นเขาอยู่เสมอ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ และยิ่งเขาดูดีดูเก่งมากเท่าไหร่ โอกาสที่จะปีนป่ายขึ้นมาจากหลุมพรางนั้น ก็ยิ่งยากขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ และที่น่าเศร้าไปกว่านั้นก็คือ... คนที่เราตกหลุมรัก เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว

ฉันทำงานเป็นผู้ช่วยบาร์เทนเดอร์อยู่ในโรงแรมหรู ทุกอย่างกำลังดีถ้าฉันไม่ไปมีเรื่องกับคุณลูกค้าวีไอพีคนนั้น เพราะเธอ ฉันถึงถูกพักงานสองอาทิตย์ ฉันเป็นนักศึกษาปีสองผู้ใฝ่เรียน ทุกอย่างกำลังดีถ้าด็อกเตอร์รฟ้า กัษษากรไม่เข้ามาเป็นวิทยากรอบรมชั่วคราวจนเราต้องพบหน้ากันและเกิดปัญหาอีรุงตุงนังตามมามากมาย ฉันเป็นลูกสาวที่น่าสงสาร ทุกอย่างไม่ดีเพราะแม่ดันเป็นภรรยาลับๆของดาราชื่อดังระดับประเทศและทุกอย่างก็กำลังไม่ดีคูณสองเพราะลูกสาวของเขาดันเป็นคนเดียวกันกับผู้หญิงสองคนแรกที่ฉันบ่นก่อนหน้านี้ ในเมื่อทุกอย่างที่ดีๆกำลังไม่ดี แล้วฉันควรจะทำยังไงดี?

ฉันเป็นนักศึกษาปีสามผู้หักโหมการเรียน หลอกตัวเองไปวันๆว่าลืมใครบางคนได้แล้ว ทุกอย่างกำลังดีถ้าเขาคนนั้นไม่ล่อลวงให้ฉันตกบ่วงด้วยการเปิดโปรเจครับสมัครนักศึกษาฝึกงานที่อังกฤษ แลกกับสวัสดิการมากมาย ฉันเป็นผู้หญิงปากแข็ง ไม่ยอมสอบแต่ก็แอบหาคอร์สศึกษาดูงานระยะสั้นเพื่อหาเรื่องมาอังกฤษ ด้วยเหตุผลเดียวคืออยากใช้ลมหายใจในประเทศเดียวกันกับเขา ทุกอย่างกำลังดี ถ้าฉันไม่มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นหุ้นส่วนหลักในบริษัทที่ฉันสมัครคอร์สศึกษาดูงานเอาไว้ ในเมื่อทุกอย่างที่ดีๆ กำลังไม่ดี แล้วฉันควรจะทำยังไงดี หรือว่าฉันไม่ควรทำอะไรเพราะการได้พบเขาอีกครั้ง คือเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว.

ในวันเกิดครบอายุ 22 ปีของฉัน เรามีกิจกรรมน่าสนุกในกลุ่มเพื่อนนิดหน่อยคือซ้อ (เพื่อนเด็กซิ่ว) ท้าให้ฉันไปแย่งแฟนของผู้หญิงคนหนึ่งมาเพื่อแลกกับของขวัญมูลค่าหลักหมื่น ตอนแรกฉันว่าจะไม่ทำแต่ก็ทำเพราะทนแรงยุไม่ไหวบวกกับเป็นคนชอบความท้าทาย จึงตกปากรับคำท้าโดยไม่คิดอะไร ฉันอ่อยและยั่วยวนผู้ชายคนนั้นจนได้เขามาครอบครองสมใจแต่มันมีบางอย่างที่ผิดพลาดไปคือฉันดันไปหลงรักแฟนของผู้ชายที่แย่งมา

ชีวิตของแฟนคลับ complete ได้ง่ายๆด้วยการเจอศิลปินและดาราที่ชื่นชอบรักใคร่มาเนิ่นนาน ฉันไม่ได้เป็นแฟนคลับของดาราหรือนักร้องคนไหนแต่เป็นแฟนคลับของนางแบบคนหนึ่งซึ่งมีชื่อในวงการว่า Hot candy เขามียอดผู้ติดตามในอินสตาแกรมเป็นอันดับห้าของประเทศ ดังยิ่งกว่าเซเลปบางคนเพราะเขาไม่เคยเปิดเผยใบหน้าเลย ใช้แค่ body perfect สวมใส่เสื้อผ้า เครื่องประดับ เพื่อโฆษณาสินค้าแบรนด์ดัง ฉันใช้ลูกบ้าของแฟนคลับเล็กน้อยจนสามารถเข้าถึงตัวเขาได้แต่ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เห็นหน้าเขาอยู่ดี ไม่เป็นไร แค่ได้ทักทายเขาไม่กี่คำ ชีวิตฉันก็ complete มากแล้ว หลังจากนั้นใครจะคาดคิดล่ะว่าเขาจะส่งแคนดี้กับจดหมายมาให้ฉัน วินาทีนั้น คำว่า complete จึงเปลี่ยนเป็น complicate ในทันที

คุณคนันต์ จิตฐนันท์ หรือ คุณต้นแค เป็นเจ้านายของพี่สาวฉัน พวกเขาต้องทำงานด้วยกัน จึงนัดเจอปรึกษาเรื่องงานเป็นปกติ ใช่... ทุกคนอาจจะคิดว่าการพบปะระหว่างเจ้านายและลูกน้องเป็นเรื่องปกติ แต่ฉันคนหนึ่งนี่แหละที่ไม่คิดแบบนั้น ภายใต้ใบหน้าน่ารักแสนหวานของคุณต้นแคเก็บซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ และมีฉันคนเดียวที่รู้ว่ามันคืออะไร เขาน่ะ... กำลังคิดไม่ซื่อกับพี่สาวฉัน ทำเป็นเอาเรื่องงานมาอ้าง ฉันโคตรไม่ชอบหน้าเขาเลย มาเจ้ากี้เจ้าการคอยสั่งสอนฉันอยู่ได้ ในสายตาเขา ฉันก็เป็นแค่เด็กเจ้าปัญหาคนหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษเกินกว่านั้นจนกระทั่งเขาก้าวเข้ามา ‘คุณไม่ต้องสั่งสอนหนูทุกเรื่องก็ได้’ ‘ต้องสอนสิ แจ้มเหมือนเด็กคนอื่นที่ไหน’ ‘คุณก็ไม่เหมือนผู้ใหญ่คนอื่นเหมือนกัน’ ‘งั้นก็แปลว่าพี่ไม่เหมือนใครในความคิดแจ้ม ส่วนแจ้มก็ไม่เหมือนใครในความคิดพี่’ ‘..........’ ‘แบบนี้เรียกว่าเราสองคนเป็นคนพิเศษของอีกฝ่ายได้มั้ย’

ด้วยข้อจำกัดหลายอย่างในชีวิตบีบคั้นให้ ‘เดลิน’ ต้องทำงานเป็นไลฟ์การ์ดในสวนน้ำมีชื่อแห่งหนึ่ง ตารางงานเป็นปกติทุกวันจนกระทั่งเด็กชายน่ารักอายุหกขวบเข้ามาเล่นน้ำในสระน้ำตื้นที่เธอมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยอยู่ เด็กชายไม่ใช่ปัญหา แม่ของเด็กชายนี่สิที่เป็นปัญหาข้อใหญ่ ‘ริวิกา’ เป็นแม่ของเด็กชายตัวน้อย หัวหน้าทีมไลฟ์การ์ดกำชับให้เดลินคอยดูแลสองแม่ลูกเป็นพิเศษ เธอจึงเลี่ยงปัญหาข้อใหญ่ไม่ได้ หลายครั้งเดลินสังเกตว่าริวิกาชอบจ้องใบหน้าเธอ ชอบมองสังเกตรูปร่างเธอ ไหนจะการผูกมิตรด้วยวิธีชวนให้อึดอัดจนเดลินกระอักกระอวลทุกครั้งที่ต้องเข้าใกล้ ริวิกาเป็นผู้หญิงที่เดลินต้องการหลีกเลี่ยง คนเรา ถ้ารู้ว่ามีไฟร้อนจ้องจะแผดเผา ก็ไม่ควรเข้าใกล้ ทว่ากับริวิกาแล้ว ตรงกันข้าม ยิ่งเดลินเมินใส่ เธอก็ยิ่งทำทุกทางให้เดลินต้องสนใจ ยิ่งเดลินไม่พูดด้วย เธอก็ยิ่งกระตุ้นด้วยถ้อยคำปลุกโทสะ ยิ่งเดลินด่าด้วยแววตาร้ายๆ เธอก็ยิ่งชอบฟัง ยิ่งเดลินทำร้ายใจเธอมากแค่ไหน ริวิกาก็ยิ่งเข้าใกล้เดลิน มากขึ้นเท่านั้น

มัทชา เป็นหญิงสาวอายุสามสิบต้นๆผู้ต้องการใช้ชีวิตการทำงานอย่างสงบไปจนแก่เฒ่า เธอมีเหตุผลจำเป็นต้องโยกย้ายถิ่นฐานไปทำงานยังต่างจังหวัดในช่วงหน้าฝน ใครจะไปคิดว่าหน้าฝนของจังหวัดใหม่ช่างหนักหนาและยาวนานจนผู้คนในละแวกท้องถิ่นพากันเหมาซื้อร่มและเสื้อกันฝนจนขาดตลาด เมื่อไม่มีอุปกรณ์ป้องกันความเปียก มัทชาจึงติดฝนเป็นประจำจนกระทั่ง ชิล่า เด็กสาวหน้ากลมแก้มจ้ำม่ำหยิบยื่นน้ำใจมาให้ด้วยการชวนติดร่มไปด้วยกัน