เรื่องน่าอายของเรา

Attribute:

นักเขียน : เฌอเลียร์ / สำนักพิมพ์ : เฌอเลียร์

ราคา

Share

เรื่องน่าอายของเรา



++++++++++++++++

คุณเคยมีเรื่องน่าอายไหม อายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี เรื่องที่ว่าอยู่ในระดับไหน

ถ้าให้คะแนนล่ะก็ ... เรื่องของเขาคงแย่สุด เข้าขั้นห่วยแตก

+++++++++++++++++

คุณเคยมีเรื่องอายไหม เรื่องที่ว่าอยู่ในระดับไหน

ถ้าให้คะแนนล่ะก็ ... เรื่องของเธอคงได้มากสุด แต่เป็นในแง่ความอับอายนะ

++++++++++++++++++

เสียงสวบสาบระมัดระวัง ลมวูบพัดผ่านหน้า สาวเสื้อขาวกระโปรงดำเดินผ่านไป สูรย์อารมณ์กรุ่นกลายเป็นเบื่อเผลอมองตามหลัง

ตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลรวบหลวมๆ ไว้เหนือศีรษะเป็นก้อนกลมเหมือนซาลาเปา ทำไมผู้หญิงชอบทำทรงนี้กัน สูรย์เห็นไม่เรียบร้อยเลย

ดูนั่นสิ ... ไรผมบางตกลุ่ยเคลียลำคอ แนบผิวนอกเสื้อขาวเหลืองนวล

เธอหยุดยืนหน้าชั้นหนังสือ หันข้างให้เขา อ้อ! พี่เต้นไก่ย่างหน้าทะเล้นคนนั้นนั่นเอง วันนี้ไม่มีสีเลอะแล้ว หน้าผากเคยคาดผ้าขาวเขียนตัวอักษรตลกๆ ก็เกลี้ยงเกลา

มือบางมีริสแบนด์และเชือกถักหลากสีสองสามเส้นบนข้อ สอดหนังสือคืนสู่ชั้น

อาทิตย์บ่ายส่องลอดหน้าต่างเลยมาไล้ร่างที่ยืน กระจกกรองแสงสะท้อนต้องวงหน้าละมุน เรียวคิ้วเป็นระเบียบ ขนตาแพหลุบต่ำพินิจหนังสือ จมูกไม่โด่งมาก ริมฝีปากสีธรรมชาติเคลือบลิปมันขึ้นประกายนิดๆ

สูรย์เพลินมองเรื่อยจนถึงไรผมสีจาง ทอประกายเป็นเส้นสายใสน้ำตาลทอง ดังรูปวาดสีน้ำมันชิ้นเอกของจิตกร ... ภาพที่เหมือนไม่มีอยู่จริง เขาฝันทั้งลืมตาตื่นหรืออย่างไร

“โทษทีที่ช้า”

ตาวตบบ่า เป็นดังสัญญาณปลุก

“อย่าทำหน้างี้ดิวะ มึงโกรธเหรอ เออ! เดี๋ยวกูเลี้ยงขนม”

เพื่อนหน้าแหยกับสายตาจ้องเขม็ง สูรย์ขมวดคิ้วเพื่อย้ำให้แน่ใจว่าตนไม่ได้ฝัน หันไปทางชั้นหนังสือ รุ่นพี่สาวผมทรงซาลาเปาหายตัวไปเสียแล้ว

“ไปไป๊! อยากยืมหนังสืออะไรก็หอบไปเคาน์เตอร์บรรณารักษ์ กลับไปอ่านที่หอดีกว่า มีของเด็ดให้ดู”

แล้วคนมาช้ากว่าเวลาก็ลากไป เขาคิดว่าภาพเมื่อครู่อาจเกิดจากตาลายอ่านหนังสือมากไป มองผู้หญิงธรรมดาๆ นอกสายตา ‘ดูดี’ เกินจริง

+++++++++++++++++++++++


  

This website uses cookies for best user experience, to find out more you can go to our Privacy Policy  and  Cookies Policy