คืนร้อนซ่อนเสน่หา

คืนร้อนซ่อนเสน่หา


เพลินรมย์ ขอเสนอเรื่องราวรักระหว่างแค้น เมื่อเธอคือเหยื่อที่ถูกลักพาไปในคืนคริสต์มาส 

หิมะแรกของปีโปรยปรายลงมา พร้อมกับการถูกชายแปลกหน้าพร่าผลาญพรหมจรรย์ 

คืนนั้นเธอถูกลงทัณฑ์เสน่หาโดยไม่รู้ความผิด และเป็นคืนร้อนที่เธอไม่เคยลืม 

จนกระทั่งได้พบกับเขาอีกครั้ง รอยตราที่เขาสร้างไว้ จะลบล้างได้ด้วยสิ่งใด


“โทษของเธอคือ ต้องเป็นผู้หญิงของฉันไปตลอดชีวิต...”


///

โปรยเรื่อง...


“มองหน้าฉันสิ นีน่า มองดูดีๆ ว่าฉันคือใคร” เขาคาดคั้น


นีรณามองหน้าเขาแล้วพยายามนึกทบทวน ก่อนจะส่ายหน้าอีกครั้ง


“ฉันไม่รู้ว่าคุณคือใคร มันคงเป็นเรื่องเข้าใจผิด”


“ฮึ ความจำสั้นเหลือเกินนะคนสวย ทำอะไรไว้กับฉันลืมไปแล้วใช่ไหม”


สายตาของเขาฉายแววเจ็บปวด น้ำเสียงขื่นจัด มือบีบคางเล็กของเธอแน่นจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ


“ฉันไม่เคยรู้จักคุณ ไม่เคยทำอะไรให้คุณ ปล่อยฉันไปเถอะ ได้โปรด”


คำอ้อนวอนของเธอกลับทำให้คนฟังเพิ่มดีกรีความโกรธขึ้นอีกหลายขีด เขาจับไหล่เธอกดลงบนที่นอนคร่อมทับอยู่ด้านบนกดไม่ให้เธอดิ้นหนี ขณะยื่นหน้าเข้าไปหาคนที่ตกใจกลัวจนตัวสั่นอย่างคุกคาม


“อย่าแกล้งทำเป็นจำฉันไม่ได้”

“ฉันจำไม่ได้จริงๆ นะ ฮือ ปล่อยฉันเถอะ ได้โปรด”


นีรณาน้ำตาไหลพนมมืออ้อนวอนให้เขาเห็นใจ ผู้ชายหล่อเหลาราวกับเทพบุตรกรีกคนนี้ กำลังทำให้เธอกลัวจนหัวใจแทบวาย ร่างหนาหนักกดเธอไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ดวงตาวาววับเปล่งประกายน่าหวาดหวั่น


“ดี ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทวนความจำให้ ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน!”


“อย่านะ อุ๊บ!”


เสียงร้องหายไปในคอเมื่อริมฝีปากหนายื่นมาประกบปิดไว้